Co by było, gdyby Fairy Tail przeczytało mojego bloga?

[proszę nie traktować tego one-shota na poważnie, bo to jest parodia. Naśmiewam się i z siebie, i z bloga. Można się zgadzać z niektórymi kwestiami bądź nie, ale większość ma wydźwięk komediowy, a nie … na poważnie?]

http://natsulucy-deathandlovestory.blogspot.com/2014/02/co-by-byo-gdyby-postacie-z-mang.html  -> część pierwsza

Magnolia, mieszkanie Lucy.

LUCY: Co robisz?

Niewyspany różowowłosy odwraca się i spogląda na nią zmęczonym wzrokiem.

NATSU: Czytam jakiegoś bloga pt. „Paranormal Activity Club”.

LUCY: Kto wymyślił tak idiotyczny tytuł? Pewnie jakaś sfrustrowana nastolatka.

NATSU: A nie! Bo ona już pełną dwudziestkę zatoczyła.

Poruszony odwrócił się, a następnie spojrzał na blondynkę ubraną w pidżamę w małe kotki.

LUCY: Dobra, dobra. A o czym jest to opowiadanie? Sam fakt, że czytałeś całą noc, jest niezwykle podejrzany!

NATSU: O nas.

LUCY: O nas?

NATSU: Tak, ja jestem synem bogatego Igneela… Kurcze, ja go tyle szukałem, a on tutaj się ukrył.

LUCY: To tylko opowiadanie.

Westchnęła

NATSU: Fakt, ale słuchaj dalej. Mam sobie znaleźć narzeczoną i trafem trafiam na ciebie. Ty za to masz za narzeczonego Zerefa, jednak kochasz przyjaciela z dzieciństwa, którego nie pamiętasz, a ja… Nie będę spoilerował.

LUCY: I co? Upijamy się w barze i jesteśmy szczęśliwym małżeństwem?

Zaśmiała się.

NATSU: Zgadłaś!

LUCY: CO?!

NATSU: Ale słuchaj dalej! To jest niezłe. Cała akcja brzmi jak jakaś „moda na sukces”, jeśli się bardziej wgłębi w fabułę.

LUCY: Ale my wzięliśmy ślub?

NATSU: Tak, lecz przedtem uratowałem cię… Zawsze tak robię, więc cieszę się, że autorka nie zmieniła tej kwestii.

LUCY: Słuchasz mnie?

NATSU: Ty tak nie narzekaj! Gdybyś przeczytała resztę, to dopiero byś się zdziwiła. Mi mózg wyparował od próby myślenia nad tymi wszystkimi zagadkami. Przytoczę ci komentarz jednej czytelniczki „niby coś wiemy, ale nadal nic nie wiemy”.

LUCY: Cieszę się, że wreszcie ruszyłeś mózgownicę, ale dla mnie to wszystko idiotyczne!

NATSU: Niby tak, ale po raz pierwszy w tym blogu naprawdę lubię Lisannę z innych powodów niż zawsze.

LUCY: A co? Tym razem nie jest twoją dziewczyną albo moją rywalką?

NATSU: W zasadzie to jest moją narzeczoną, ale tworzy się tutaj tak ciekawy trójkącik, że nie mogę doczekać się zakończenia tego wątku.

Lucy ponownie westchnęła

LUCY: Ja już dałam sobie spokój z tymi blogami, bo niedobrze mi się robiło od widoku spisów treści i napisów „Nalu +18”.

NATSU: A na tym blogu jeszcze nie ma!

LUCY: Tak, ale spójrz na inne blogi tej autorki i się zdziwisz!

NATSU: Lucy! My tu rozmawiamy o konkretach, czyli PACu… Fajny skrót.

LUCY: Jak chcesz, ale wiedz, że dla mnie sam pomysł jest głupi.

NATSU: Pewnie dlatego, że sama jesteś główną bohaterką.

Zarumieniła się i odwróciła.

LUCY: Wcale nie!

GRAY: Ty nie widzieliście mnie.

JUVIA: I Juvii!

Nagłe pojawienie się dwójki przyjaciół.

GRAY: Was przynajmniej nikt nie próbuje zabić w tak kreatywny sposób!

JUVIA: Ten blog jest bez sensu! Juvia nigdy nie skrzywdziłaby panicza Graya!

LUCY: Tego możemy być pewni, ale jak widzisz… Moc wyobraźni ludzi z prawdziwego świata jest nieograniczona.

JUVIA: Dlatego Juvia nie może się doczekać, kiedy zrozumie, kim był człowiek, który ją uratował.

Wtula się w ukochanego.

GRAY: Ty myślisz, że to będzie takie proste?

JUVIA: Juvia napisze do autorki, by zmieniła zakończenie naszego wątku.

NATSU: Ja tam uważam, że wasz wątek jest na tyle ciekawy, że można pociągnąć do końca opowiadania.  

 LUCY: A jest tu już Fairy Tail?

NATSU: Ta informacja została odtajniona w rozdziale 13, więc zainteresowanych zapraszam do wgłębienia się w fabułę.

LUCY: A to co? Autoreklama?

NATSU: I tak cały ten one-shot to jedna, wielka reklama, więc co tu się oszukiwać.

Wzruszył ramionami.

LEVY: Ale jak widać jedna osoba się za nic nie zmieniła.

Nagłe przybycie kolejnych gości.

GAJEEL: Co ja poradzę, że wszyscy chcą ze mnie zrobić czarny charakter?

LEVY: Przynajmniej ty jesteś sobą, a mnie nazywają Małym Rzeźnikiem, choć nie wiem, co takiego zrobiłam, by na to zasłużyć.

JELLAL: Ty się chociaż już w opowiadaniu pojawiłaś, a ja tylko w marnych wspomnieniach jestem bohaterem.

ERZA: W marnych?! Przecież to moje wspomnienia!

WENDY: Ja jeszcze razu się nie pojawiłam, nawet we wspomnieniach i nawet nikt o mnie nie mówi.

Ucieka, płacząc.

WSZYSCY: Fakt.

LUCY: Zaraz, zaraz. To znaczy, że tylko ja tego nie przeczytałam?

RESZTA: Tak!

LUCY: Chyba się muszę za to zabrać.

LISANNA: Polecam, bo ja nawet jestem fajną postacią. Nawet w mandze nie dostałam tylu scen! A podobno cały akt dla mnie planuje autorka.

NATSU: A co? Gadałaś z nią?

LISANNA: Oczywiście, bo musiałam porozmawiać z nią w związku z kwestią mojej zmarłej, bliźniaczej siostry.

LUCY: To naprawdę pokręcone opowiadanie.

NATSU: Ale tajemnice są fajne.

LISANNA: Akurat tu się zgadzam w te kwestii.

LUCY: A co to? Kolejne Scooby Doo?

NATSU: O! To dlatego mi się podoba.

GRAY: Dziecko na zawsze pozostanie dzieckiem.

JUVIA: Nie inaczej paniczu Gray, a Juvia postara się porozmawiać z autorką, byśmy w końcu się pobrali.

GRAY: Na razie mamy zawieszenie broni, więc poczekaj trochę.

JUVIA: To nie fair! Lucy-san i Natsu-san są razem, Levy-san i Gajeel-san tak samo, a my nie możemy?

ERZA: Na miłość zawsze przychodzi odpowiedni czas.

JUVIA: Rywalka w miłości.

GRAY: No tak! W zasadzie to jesteś moją narzeczoną, Erzo.

LUCY: A tak poza tym… Kiedy tu tyle ludzi się zjawiło?

Natsu przegląda w skupieniu stronę

LUCY: Co znowu?

NATSU: Wiesz… W ostatnim one-shocie tego typu wychodziliśmy razem robić Nashi, więc teraz też przydałoby się jakieś błyskawiczne zakończenie.

LUCY: No to zrób to samo!

NATSU: Nie, bo to inny rodzaj opowiadania niż ostatnio… Hmm… Coś by tu się przydało…

Próbuje myśleć.

JUVIA: No to Juvia bierze panicza Graya i idziemy robić… Gruvię!

Chwyta chłopaka w ramiona i ten, pomimo sprzeciwów i szarpaniny, wyskakuje razem z nią przez okno.

LUCY: Podoba ci się takie zakończenie?

NATSU: Miało być o nas! Przecież to my jesteśmy głównymi bohaterami!

LUCY: Zrób coś, co autorka kocha!

NATSU: WIEM!!! Lucy, wyjdź za mnie!

LUCY: Co???

NATSU: Trolololo!

I tak oto  nasza opowieść kończy się śmiercią głównego bohatera, Natsu Dragneela.

Jest to taki krótki one-shot, którym chcę podsumować mojego bloga, a dlaczego taka forma? Jeśli ktoś pamięta coś takiego z opowiadania Nowe Życie, to wie, że miało ono bardzo pozytywny wydźwięk, wiele osób chciało jeszcze raz „coś” takiego,  więc chciałam w ten oto sposób podziękować wszystkim, którzy byli przy mnie, pomagali mi, komentowali, wyrażali swoje opinie itd. Nie wiem, czy się spodobało, ale to nie miało być czymś wyjątkowym, bo tylko w swego rodzaju parodia, komedia i nic więcej J

Dopowiem jeszcze o co chodzi z tą informacją w „Informatorze”. To jest także „coś” w ramach przeprosin. Obiecałam w czerwcu długi oneshot Nalu, ale nie umiem… Nie mogę pisać takich krótkich form, a nie chcę Wam dać czegoś słabego. Mam nadzieję, że mi wybaczycie i poczekacie, aż weźmie mnie wena czy jakiś pomysł?

To tyle ode mnie. Już powracam do nauki, bo ostatnio nie mam totalnie na nic czasu. Dzięki Bogu, że ten „oneshot” napisałam wcześniej. Dziwny, ale mam nadzieję, że miło spędziliście czas, czytając ten krótki twór :)